Opinie o Farmina Sp. z o.o. w Kraków

Są doskonale znane wyroki Sądu Najwyższego porządkujące czas pracy przedstawiciela handlowego i korporacyjne interpretacje nie znaczą nic na wokandzie! - stosowanie zadaniowego czasu pracy oznacza, że zadania powinny być tak wyznaczone, by pracownik mógł wykonać powierzoną pracę w ciągu 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w tygodniu - Czasem pracy (art. 128 § 1 kp) pracownika wykonującego obowiązki pracownicze na określonym obszarze, do czego niezbędne jest stałe przemieszczanie się, jest także czas poświęcony na niezbędne przejazdy. Jest więc obojętne, jakim środkiem transportu pracownik się przemieszcza (własnym, dostarczonym przez pracodawcę, czy publicznym), jak również czym się zajmuje w czasie przejazdu (prowadzi samochód, świadczy pracę możliwą do wykonania w czasie przejazdu, czy też odpoczywa). Za czas pracy może być również uznany czas poświęcony na wykonywanie obowiązków pracowniczych w miejscu zamieszkania pracownika, jeżeli nie ma on zorganizowanego przez pracodawcę żadnego („biura”), które mogłoby być traktowane jako filia siedziby pracodawcy - skoro pracownik musi dojechać do miejsca pracy, to także powrót od klienta stanowi czas pracy, za który — o ile następuje po przekroczeniu 8-godzinnej normy — należy się wynagrodzenie za nadgodziny. A jeśli po tym wszystkim jeszcze wklepuje dane na iPadzie, to też jest czas pracy przedstawiciela handlowego i pieniądze też mu trzeba za to zapłacić - Organizując pracę przedstawicieli handlowych - także tych zatrudnionych w zadaniowym czasie pracy - trzeba pamiętać, by przy ustalaniu zakresu ich zadań zaliczyć do czasu pracy także czas przeznaczony na dojazd do klientów w ramach wykonywania powierzonych obowiązków służbowych. W przeciwnym przypadku można doprowadzić do regularnego powstawania nadgodzin, a co za tym idzie narazić się na sankcje ze strony PIP lub przegranie procesu z pracownikiem o zapłatę za godziny nadliczbowe - "Pozostawanie w dyspozycji" w rozumieniu art. 128 § 1 Kodeksu pracy wymaga przebywania (fizycznej obecności) w zakładzie pracy lub innym miejscu, które w zamyśle pracodawcy jest wyznaczone (przeznaczone) do wykonywania pracy. Jeśli podróż służbowa wiąże się z fizyczną obecnością w miejscu wykonywania pracy (na określonym obszarze geograficznym), to pracownik pozostaje przez ten czas w dyspozycji pracodawcy I ostatni bardzo wymowny: - Zdaniem Sądu Najwyższego: Czas podróży odbywanej samochodem służbowym do kontrahentów spółki jest efektywnym czasem pracy handlowca z uwagi na charakter jego pracy. Ponieważ kluczową cechą obowiązków pracowniczych jest bezpośredni kontakt z kontrahentem, a więc zawiera się w nich obowiązek podróży pracownika do siedziby tego kontrahenta, to czas tej podróży jest czasem wykonywania obowiązków służbowych. W ramach obowiązków powierzonych pracownikowi mieści się bowiem nie tylko odbywanie spotkań z kontrahentami, ale także czynności, bez których te spotkania nie jest możliwe – czyli dojazdy do kontrahentów (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 27 stycznia 2009 r., II PK 140/08). - Zdaniem Sądu Najwyższego: Jeżeli z zakresu obowiązków pracownika wynika konieczność stałego wykonywania pracy na szerszym terytorium (np. na terenie województwa czy kilku województw), to podróże służbowe w ramach tego terytorium muszą być zaliczane do czasu pracy. To z kolei może generować powstawanie nadgodzin. Takie podróże nie są natomiast klasycznymi podróżami służbowymi powodującymi konieczność wypłacania diet pracownikom