Opinie o Indywidualna Specjalistyczna Praktyka Lekarska Andrzej Holly w Chełm

Prawo pacjenta do tajemnicy informacji z nim związanych, określone w art. 13 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 ze zm., dalej: u.p.p.), oraz ustanowiony w art. 40 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 277, poz. 1634 ze zm., dalej: u.z.l.) lekarski obowiązek zachowania w tajemnicy informacji o pacjencie, uzyskanych w związku z wykonywanym zawodem, są chronione w różnych przepisach. Zwrot „są chronione” oznacza, że istnieją szczególne regulacje prawne, które mają na celu sankcjonowanie (karanie) naruszenia tych przepisów. Naruszenie tajemnicy lekarskiej może się stać podstawą odpowiedzialności zawodowej. Zgodnie z art. 53 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 219, poz. 1708 ze zm.), „Członkowie izb lekarskich podlegają odpowiedzialności zawodowej za naruszenie zasad etyki lekarskiej oraz przepisów związanych z wykonywaniem zawodu lekarza”. Przepisy o wykonywaniu zawodu lekarza są zawarte – głównie, choć nie wyłącznie – w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty, tak jak wspomniany już art. 40 u.z.l. Tym samym rzecznik odpowiedzialności zawodowej może wszcząć postępowanie przeciwko lekarzowi za naruszenie tajemnicy zawodowej, zaś sąd lekarski może takiego lekarza na przykład karą: upomnienia, nagany, pieniężną, a nawet zawieszeniem prawa wykonywania zawodu. Ujawnienie tajemnicy zawodowej lub jej nieprawidłowe wykorzystanie może stać się podstawą orzeczenia kary pozbawienia wolności. Stosownie bowiem do art. 266 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553 ze zm.) „Kto, wbrew przepisom ustawy lub przyjętemu na siebie zobowiązaniu, ujawnia lub wykorzystuje informację, z którą zapoznał się w związku z pełnioną funkcją, wykonywaną pracą, działalnością publiczną, społeczną, gospodarczą lub naukową, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2”. Chciałbym podkreślić, że Kodeks karny przewiduje karalność nie tylko ujawnienia tajemnicy, lecz również wykorzystania informacji uzyskanych w związku z (w omawianym przypadku) wykonywaniem zawodu lekarza. Należy jednak pamiętać, że najczęściej pacjenci mogą dochodzić rekompensaty za naruszenie tajemnicy zawodowej w drodze przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm., dalej: k.c.). Podstawą roszczeń pacjentów jest art. 448 zdanie 1 k.c. („W razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę lub na jego żądanie zasądzić odpowiednią sumę pieniężną na wskazany przez niego cel społeczny, niezależnie od innych środków potrzebnych do usunięcia skutków naruszenia”) w związki z art. 4 ust. 1 u.p.p. lub art. 415 k.c. („Kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”), jeżeli ujawnienie tajemnicy zawodowej spowodowało powstanie szkody dla pacjenta.