Opinie o NDF grupa doradcza w Chwaszczyno

Praca w NDF miała swoje plusy i minusy. Z jednej strony była to praca dość ciekawa i rozwijająca, ucząca odpowiedzialności i organizacji pracy. Trzeba pochwalić, że pracodawca zapewniał służbowi sprzęt - laptop i telefon komórkowy. Z drugiej strony była strasznie angażująca i stresująca. Firmę prowadzi dwóch młodzieńców, którzy nie mają chyba jeszcze trzydziestki, a ich podejście do pracowników świadczy o poważnych brakach w doświadczeniu i profesjonalizmie. Wymagają od pracownika bardzo dużego zaangażowania, łącznie z wielogodzinnym pozostawaniem po godzinach, co się łączy właściwie z rezygnacją z własnego życia osobistego. W ostatnim tygodniu mojej pracy zanim zrezygnowałem, przychodziłem do pracy na 6.00 rano i wychodziłem po 18.00. Praca wymagała dużej samodzielności i odpowiedzialności - brak jasnych wytycznych i zadań tylko "radź sobie sam". Każdy pracownik ostatecznie robił własny projekt, a przekładało się to na niską efektywność pracy. Praca wielu osób jest bardziej efektywna, gdyż stwarza korzystną synergię działań. Co ciekawe, w początkowych miesiącach pracy projekty były robione właśnie wspólnie i praca była bardziej efektywna. Potem to zarzucona w imię wydumanej przez szefostwo "samodzielności", która stała się jakimś fetyszem, wymijającym się względem praktyczności działania, a potem wielkie zdziwienie, że projekty były robione gorzej niż w czasach kiedy były robione wspólnie. Gdy był jakiś problem szefostwo stwarzało stresującą atmosferę, noszącą znamiona mobbingu. Gdy miałem jakieś pytanie, na które szef mógłby mi udzielić szybkiej odpowiedzi to odmawiał pomocy, odpowiadając arogancko "że nieprawdą jest, że nie ma głupich pytań". Tymczasem udzielanie takich odpowiedzi jest obowiązkiem pracodawcy. Ogólnie obaj panowie przejawiali trochę osobowość choleryczną, zdarzały im się wybuchy agresji słownej, podnoszenie głosu, co jest podejściem po prostu nieprofesjonalnym. Ja oczywiście rozumiem, że można tyrać jak wół, znosić stres i ponosić dużą odpowiedzialność jeżeli zarobki są rzeczywiście adekwatne do takiego nakładu pracy. Tymczasem pensja wynosiła minimalną krajową + premia uznaniowa (500 zł w do ręki, czasem jednak tylko 300). Dodatkowo obietnice mitycznych premii od projektów, których jednak nikt nigdy nie widział. Przy takim dużym nakładzie pracy w stresujących warunkach takie wynagrodzenie jest wyzyskiem. Panowie szefowie może powinni sobie szukać nie pracowników, a wspólników w interesie. Wtedy mogliby oczekiwać od partnera maksymalnego zaangażowania. No ale w zamian nie jakieś nędzne 1900 zł na rękę, tylko procentowy udział w spółce i dywidendę od dochodów przedsiębiorstwa. Na tym polega kapitalizm. Ale oczywiście polscy Janusze biznesu wolą sobie znaleść pracowników-niewolników zamiast uczciwie podejść do tematu. Albo ktoś jest pracownikiem etatowym i pracuje 8 godzin dziennie, ma jasno wyznaczone zadania, bo działa pod kierownictwem i nadzorem zwierzchnika. Albo ktoś jest przedsiębiorcą-wspólnikiem, jest samodzielny i odpowiedzialny, może się całościowo poświecić sprawie, przedkładać pracę ponad życie osobiste. Nie można zjeść ciastka i mieć ciastka. Moją radą tej tej firmy jest zmienić swoje podejście do pracowników. Jeżeli już naprawdę nie da się podnieść wynagrodzeń (co ja rozumiem, w końcu to tylko niewielka firma) to przynajmniej ustalić konkretny regulamin premiowania. W kwestii czasu pracy - regulamin nadgodzin. Aby te kwestie były jasno ustalone, bez niedopowiedzeń i domysłów. Dalej, poprawić organizację pracy, przyjąć model synergicznego wspólnego pisanie projektów pod odpowiednim kierownictwem i nadzorem, udzielać pracownikom jasnych i konkretnych wytycznych, dbać o dobrą atmosferę. Tylko tyle.