Artykuł 92 Kodeksu Pracy – jak wygląda wynagrodzenie chorobowe na zwolnieniu lekarskim?

Treść Artykułu 92 Kodeksu Pracy informuje nas o wynagrodzeniu pracownika w czasie, kiedy przebywał na zwolnieniu lekarskim. W artykule wyjaśniamy, na jakich zasadach przysługuje mu prawo do świadczeń zdrowotnych oraz w jakiej wysokości ma obowiązek je otrzymać.

Z założenia powinniśmy się zjawić w pracy w każdy dzień roboczy. Oczywiście mamy do dyspozycji urlop wypoczynkowy, urlopy okolicznościowe, czy innego rodzaju dni wolne. Jednak zdarzają się różne sytuacje w życiu i pracodawcy powinni być na to przygotowani. Jedną z głównych przyczyn niezdolności do pracy są oczywiście choroby, w szczególności te sezonowe, jak przeziębienie. W tym czasie pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe.

Artykuł 92 Kodeksu pracy – co to jest?

Artykuł 92 Kodeksu Pracy zawiera informację na temat zasad wypłacenia wynagrodzenia chorobowego w przypadku pracownika niezdolnego do pracy. W treści znajdziemy również wzmiankę dotyczącą zasad świadczenia na zasiłek chorobowy. Jednak w jego przypadku istnieje ustawa, która z góry określa wysokość świadczeń z ubezpieczenia społecznego w razie macierzyństwa lub choroby z dn. 25 czerwca 1999 r. (Dz. U. 1999 Nr 60 poz. 636, rozdział 2, art. 4-17).

Według Art. 92 Kodeksu Pracy wynagrodzenie chorobowe pracownika występuje w przypadku:

• „choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia – trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego, pracownik zachowuje prawo do 80% wynagrodzenia, chyba że obowiązujące u danego pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują wyższe wynagrodzenie z tego tytułu

• w wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży – w okresie wskazanym w pkt 1 – pracownik zachowuje do 100% wynagrodzenia

• poddaniu się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów dawcy komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów – w okresie wskazanym w pkt 1 – pracownik zachowuje prawo do 100% wynagrodzenia”

Na pracodawcę, który zgłasza do ubezpieczenia zdrowotnego więcej niż 20 osób, nałożony jest obowiązek wypłacania wynagrodzenia chorobowego. W sytuacji, jeśli ilość ubezpieczonych pracowników jest mniejsza, wynagrodzenie wypłaca Zarząd Ubezpieczeń Społecznych. Pracodawca ma również obowiązek ubezpieczyć pracownika w ciągu 7 dni od pierwszego dnia pracy, zgłaszając go do Ubezpieczenia ZUS. Podwładny po 30 dniach pracy nabywa pełnoprawną możliwość do wynagrodzenia chorobowego.

Art. 92 Kodeksu Pracy – wynagrodzenie chorobowe a zasiłek

Wynagrodzenie chorobowe i zasiłek należy się osobie, która zatrudniona jest na umowę o pracę. W innym przypadku jest to niestety niemożliwe. Wynagrodzenie chorobowe przyznawane jest osobie, która przebywa na zwolnieniu do 33 dni. W tym czasie pracownik otrzymuje 80 procent podstawy wymiaru wynagrodzenia za każdy dzień, wyłączając dni wolne od pracy. Jednak już od 34. dnia możliwe jest uzyskanie zasiłku chorobowego, który wypłacany jest na zasadach ściśle określonych w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie macierzyństwa lub choroby. W sytuacji, gdy przyczyną niezdolności do pracy jest wypadek przy pracy bądź choroba zawodowa, pracownik otrzymuje 100 procent wynagrodzenia już od 34. dnia zwolnienia lekarskiego.

Jak obliczyć wynagrodzenie chorobowe zgodnie z Art. 92 Kodeksu Pracy?

Według Art. 92 Kodeksu Pracy pracownik posiada pełne prawo do wynagrodzenia chorobowego w wysokości:

• 70% miesięcznego wynagrodzenia – hospitalizacja przekracza 33 dni pracy
• 80% miesięcznego wynagrodzenia – w wyniku choroby, która dyskwalifikuje go z obowiązku wykonywania pracy
• 100% miesięcznego wynagrodzenia – niezdolność do pracy jest przyczyną ciąży lub choroby przy pracy

W przypadku pracownika, który ukończył 50. rok życia, zasiłek chorobowy należy się już od 14 dnia zwolnienia lekarskiego, zgodnie z zasadami opisanymi w odrębnych przepisach.